طوفان مرگبار کرونا، بسیاری از شادمانی ها و خوشی ها را با خودش برد و نظم جهان را برهم زد و طبیعی است که رنج ها، درد ها و دلهره های زیادی با خودش همراه آورده است و من بشخصه معتقدم اگر در زندگی رنج نباشد، غصه نباشد و اضطراب و تشویش ها نباشد، آن زمان هیچ محلی برای شادمانی هم نمی ماند یک نواخت بودن زندگی، مرگ تدریجی بهمراه دارد. در این میان اما آنچه که می تواند مرهمی بر این زخم ها باشد، یاد کردن از بهانه ها و اتفاقات خوب – بزرگ و کوچک – در زندگی است که نباید
یک مقطعی از تاریخ در جهان اسلام، علما و نوابغ زیادی ظهور کردند و با تمام محدودیت ها و تهدیدات که از طرف خشکه مقدس ها داشتند، کارها و تلاش های فراوان کردند؛ تا جایی که اروپای قرون وسطا از اسلام متاثر گردید و آثار ابن رشد و زکریای رازی و بقیه دانشمندان این خطه برای پیشرفت آنها کمک زیادی کرد و اما چه شد ما در این وضعیت ماندیم و آنها جهان اول شدند در صنعت و علم و تکنولوژی؛ شاید بدیهی ترین پاسخ این باشد که ما ابن رشد ها داشتیم و بن سینا ها در همین جغرافیا پرورش
درباره این سایت